Suchecka Maria
Boża reżyseria

Kolejny, już trzeci, zbiór poetycki Marii Sucheckiej „Boża reżyseria” idzie pod prąd lansowanych natarczywie mód literackich i dzięki temu otrzymujemy wiersze dostojne i piękne jak wnętrze gotyckiej katedry. Wyważone i stonowane przemawiają do czytelnika wyraźnie i mocno. Emanują mądrością zrodzoną z doświadczenia i z miłości do świata. W „Bożej reżyserii” są także utwory mówiące o cierpieniu, starości, oczekiwaniu śmierci. Maria Suchecka odważnie ukazuje te wstydliwie pomijane dzisiaj kwestie, przypominając o ich immanentnym w ludzkiej egzystencji statusie. Głęboko wzruszające epitafia („Epitafium”, „Epitafium dla Władysława Sierki”, „Rozmowa Boga z człowiekiem” – zwróćmy uwagę na tę ważną inwersję – to Bóg rozmawia z człowiekiem, a nie odwrotnie), oraz takie wiersze jak „Golgota Małgorzaty” czy „Eutnazja” są świadectwem poważnej refleksji nie nad śmiercią, – wbrew pozorom - a życiem, jego najgłębszym ludzkim i ponadziemskim wymiarem.

 

Fragmenty recenzji Jana Owczarka
Tekst recenzji dostępny
http://strumienie.vel.pl/article.php?sel=536

Dodano dnia: 22.01.2010