Ewa Pilawska.
Piszemy wspomnienia

W związku z ogłoszonym przez Jeleniogórskie Centrum Informacji i Edukacji Regionalnej „Książnica Karkonoska” w Jeleniej Górze konkursem literackim

„ZIEMIA JELENIOGÓRSKA WE WSPOMNIENIACH JEJ MIESZKAOCÓW”

zachęcamy do zapoznania się z publikacją filologa Ewy Pilawskiej „Piszemy wspomnienia”. To pierwszy na polskim rynku poradnik przygotowujący do spisywania i prezentowania wspomnień, skierowany do osób zainteresowanych utrwaleniem informacji o swoim życiu. Jest to jednocześnie ciekawa, skłaniająca do refleksji o życiu i jego wartości lektura dla czytelników w każdym wieku.

Więcej na stronie

Piszemywspomnienia.pl

Dodano dnia: 18.06.2009

Jakub Michalik.
Nie będę wisiał ukrzyżowany

Książka Jakuba Michalika „Nie będę wisiał ukrzyżowany” w doskonały sposób przedstawia historię subkultury Punkowej na Dolnym Śląsku. Jak sam podtytuł wskazuje, została wydana w 30-lecie obecności nurtu Punk w naszym regionie. Wydarzenia przedstawione na kartach tego wydania mają przejrzysty, chronologiczny układ. Obok chronologii dochodzi jeszcze kryterium miejsca w jakim określone inicjatywy doszły do skutku. Pozwala to w bardzo dokładny sposób prześledzić rozwój wypadków i łączyć je ze sobą. Książka prezentuje wysoki poziom merytoryczny, choć mówi tylko o najważniejszych zjawiskach, ruchach oraz inicjatywach jakie spowodował Punk na Dolnym Śląsku w ciągu ostatnich trzydziestu lat. Niestety wiele lokalnych, a równie ważnych wydarzeń zostało w książce pominiętych. Szczególnie tych, które miały miejsce w naszym regionie w latach dziewięć-dziesiątych. Nie mniej książka obfituje w bardzo ciekawe informacje, zwrócić w tym miejscu uwagę należy na wywiady z konkretnymi istotnymi dla Punk Rocka osobami. Autor musiał naprawdę przyłożyć się do tego zadania i sprostać nie lada wyzwaniom podczas pisania swojej publikacji, dlatego książka ta jest szczególnie godna polecenia. A my czekamy na wydanie drugie – rozszerzone.

Dodano dnia: 02.06.2009

Doris Lessing.
Mężczyzna i dwie kobiety.

„Mężczyzna i dwie kobiety” to piętnaście krótkich historii londyń-skich, zbiór wczesnych opowiadań noblistki, zajmujących, przewrotnych i błyskotliwych, głębokich i poruszających. Autorka imponuje dogłębną analizą kobiecej psychiki. W sposób iście mistrzowski rysuje skomplikowane relacje damsko-męskie, często śmieszne, nieraz tragiczne, z ironią pokazuje miłosne rozterki dziewcząt i chłopców, część historii pozostawia niedopowiedzianych, jakby w zawieszeniu. Lessing patrzy na swoich bohaterów chłodnym okiem, wycofana, zdystansowana; nie można się jednak oprzeć wrażeniu, że żyje ich życiem, rozumie targające nimi sprzeczności. Jej proza jest szczera do bólu. Szczególnie porusza „Wzajemność”, opowiadająca o niezwykle pięknej miłości kazirodczej. Wielkość talentu autorki wyraża zarówno różnorodność gatunków, które umiejętnie łączy, jak i zróżnicowanie podejmowanych tematów. Lessing nie przywiązuje się do formy: osiąga wyżyny pisarstwa zarówno na kartach opasłych powieści, jak i miniatur prozatorskich; prawdę o człowieku potrafi ująć z epickim rozmachem i w kilku ruchach piórem.

Dodano dnia: 14.05.2009

Caroline Graham.
Morderstwo w Madingley Grange.

Ta powieść zaskoczy czytelników, którzy znają autorkę głównie z serii o Midsomer, bliżej jej bowiem do farsy niż do „rasowego” kryminału. Przepojona poczuciem humoru, ani przez moment nie staje się poważna. Autorka traktuje z przyrużeniem oka postaci, sytuacje, dialogi. Nawiązując do klasycznego kryminału Agathy Christie "Morderstwo odbędzie się", buduje opowieść o rodzeństwie - Simonie i Laurie Hannaford, ich ekscentrycznej cioteczce Maud, właścicielce starej posiadłości Madingley Grange. Maud żyje dostatnio, bawi się w świecie, a w domu pojawia się raz na jakiś czas, sypiając w każdym z wielu pokoi po kolei - bo dom musi żyć, dobrze się wietrzyć i wyglądać na używany. Simon i Laurie opiekują się posiadłością cioci i narzekają na brak gotówki. W tej sytuacji pomysł Simona na wyciśnięcie kasy ze starych murów wydaje się być genialny. Sposobem tym ma być weekend z dreszczem emocji, weekend z morderstwem. Nie prawdziwym, oczywiście, i nie za darmo, ale za drobną, symboliczną opłatą 250 funtów od osoby. Zgłaszają się zwabieni prasowym anonsem chętni, a choć niektórzy pozostawiają sporo do życzenia, przygotowania ruszają pełną parą. Na „morderczy” weekend zjeżdzaja do szacownej posiadłości goscie - oryginały i dziwacy, a i wynajęta służba nie jest zwyczajna i zdaje sie ukrywać mroczne tajemnice. A do czego to wszystko doprowadzi? No cóż, tego warto się dowiedzieć, sięgając po książkę Caroline Graham.

Dodano dnia: 14.05.2009

Wiesław Królikowski.
Tadeusz Nalepa. Breakout absolutnie.

Od przekształcenia Blackout w Breakout, do oficjalnego końca działalności grupy upłynęło 12 lat. Ten czas zespół i jego frontman Tadeusz Nalepa poświęcili, by wypełnić socjalistyczną rzeczywistość intensywną barwą swojej muzyki. Krytykowani przez media za sprzyjanie zachodnim wzorcom i demonstracyjnie długie włosy, w końcu objęci zakazem emisji w telewizji i radiu, uparcie tworzyli teksty i melodie, które wywalczyły sobie drogę do świadomości Polaka i znalazły miejsce na półce z jego ulubionymi przebojami. Grupa Tadeusza Nalepy nadawała wyraźny sygnał, że nad Wisłą blues i rock mają się świetnie, a socreal jest wobec połączenia słowiańskiej fantazji z hendriksowskimi i zeppelinowymi tradycjami zupełnie pozbawiony szans. Nowe, rozszerzone wydanie książki zawiera wspomnienia o zmarłym 4 marca 2007 roku Tadeuszu Nalepie, kalendarium i wywiady oraz uzupełnioną dyskografię, a także galerię.

Dodano dnia: 14.05.2009

Sue Roe.
Prywatne życie impresjonistów

Książka ta jest opowieścią o życiu malarzy, których historia sztuki określa wspólnym mianem impresjonistów. Jej akcja rozgrywa się w okresie dwudziestu sześciu lat, od ich pierwszego spotkania do przełomowego momentu w 1886 roku, kiedy pokazali swoje prace w Nowym Jorku. To burzliwe lata, czas upadku cesarstwa, powstania Drugiej Republiki, ale też okres buntu przeciwko gustom narzucanym przez Salon – najważniejszą wystawę we Francji tamtej epoki. Dzisiaj ich nazwiska są powszechnie znane, a obrazy osiągają astronomiczne ceny, ale wtedy często brakowało im pieniędzy na życie, musieli zabiegać o przychylność mecenasów sztuki, a krytycy drwili z nich i nazywali wywrotowcami. Cézanne, Degas, Manet, Monet, Pissarro, Sisley – to najsławniejsi z nich, ale byli też inni, jak Caillebotte, Cassatt, Morisot. Dzieliło ich prawie wszystko – pochodzenie, temperamenty, poglądy polityczne, cele życiowe – ale silniejsze było oddanie sztuce. Wspierali się i zwalczali, kłócili i godzili, zawsze jednak łączyli siły, żeby zaistnieć jako artyści. Ich historia jest pasjonującą kroniką Francji końca XIX wieku, a jednocześnie ponadczasową opowieścią o fascynacji Sztuką.

Dodano dnia: 12.05.2009

Pierre Bayard.
Jak rozmawiać o książkach, których się nie czytało?

Jest to kontrowersyjna i prowokacyjna książka francuskiego literaturoznawcy, która trafiła na listy bestsellerów, wyprzedzając wiele dzieł literatury popularnej. Autor wziął w niej na cel stosunek przeciętnego człowieka do książek, zwłaszcza książek mu nieznanych, choć w jakiś sposób znajdujących się w polu jego zainteresowania (np. klasyki). Bayard przedstawił sytuacje, w których bywamy zmuszani do mówienia o takich książkach, mimo że nigdy do nich nie zaglądaliśmy albo tylko je przekartkowaliśmy, zapomnieliśmy ich treść lub znamy je tylko ze słyszenia. Dowodzi, że możliwe jest przeprowadzenie pasjonującej rozmowy na temat książki, której się nie czytało, również – a może przede wszystkim – z osobą, która również jej nie czytała…

 

czytaj wiecej -->

 

Dodano dnia: 12.05.2009

Sven Hassel - Powieści Wojenne

Sven Hassel to uznany klasyk powieści wojennej, choć polski czytelnik dopiero poznaje jego twórczość. Urodził się 19 kwietnia 1917 roku w Frederiksborgu jako syn Duńczyka i Niemki. Mając czternaście lat wstąpił do marynarki handlowej, a po pięciu latach do duńskiego wojska. Gdy w 1937 roku ukończył służbę, Dania była pogrążona w kryzysie. Zagrożony bezrobociem Sven sprzedał wszystkie swoje rzeczy i mając w kieszeni tylko paszport opuścił Danię. Wylądował w Niemczech, gdzie zgłosił się do biura rekrutacyjnego Wehrmachtu. Gdy okazało się, że w Wehrmachcie mogą służyć tylko obywatele Niemiec, wykorzystał pochodzenie matki, przyjął obywatelstwo i zaciągnął się do 7. Regimentu Kawalerii. Po sześciu miesiącach służby trafił do koszar we Wrocławiu, zaś ostateczny przydział rzucił go do wojsk pancernych, stacjonujących w Eisenach. We wrześniu 1939 roku Hassel wkroczył do Polski jako żołnierz Wehrmachtu. Po roku od rozpoczęcia wojny zdezerterował. Złapany, nie uniknął kary - wylądował w sonderabteilung czyli oddziale karnym. Tak wspomina ten czas: „…Zawsze dostawaliśmy najniebezpieczniejsze zadania do wykonania, z których nie mieliśmy już wrócić. Biorąc udział w takich misjach staliśmy się szczurami w ludzkich skórach i tylko instynkt przetrwania utrzymywał nas przy życiu. Dlatego staliśmy się najlepszymi żołnierzami."
 

Hassel wojny walczył na wszystkich frontach II wojny światowej, z wyjątkiem Afryki Północnej; był siedmiokrotnie ranny, dwukrotnie odznaczony Żelaznym Krzyżem, a także innymi odznaczeniami niemieckimi, włoskimi i fińskimi. W czasie walk o Berlin dostał się do niewoli - do 1949 roku przebywał w rosyjskich, amerykańskich i duńskich obozach jenieckich. Podczas pobytu w obozach zaczął spisywać swoje wspomnienia, które w 1953 roku ukazały się zebrane w książkę pod tytułem "De Fordometes Legion". Szybko zyskał międzynarodową sławę. Jego książki zostały przetłumaczone już na 18 języków i wydane w łącznym nakładzie ponad 56 milionów egzemplarzy, w przeszło 50 krajach na świecie. Twórczość Hassela porównana jest do książek Hemingwaya, Haška i Hellera. Jego książki, których bohaterami są żołnierze karnej kompanii, to protest przeciw wojnie i dyktaturze, mówią o okrucieństwie i absurdzie wojny, w której nie obowiązują żadne prawa ani konwencje, zaś ludzi zabija się po to, aby samemu przetrwać. Zostały przez krytyków i czytelników uznane za najlepsze powieści ukazujące obraz wojny oczyma prostego żołnierza, który nie wywołują wojny, ale musi w niej walczyć.
 

Fabuły oparte są na przeżyciach autora i jego towarzyszy, jednak nie jest to autobiograficzny zapis zdarzeń, dlatego książki mają niepowtarzalny klimat. Ukazują wojnę jako sposób życia, często przesycony humorem, równocześnie podkreślając jej okrutne i bezcelowe szaleństwo.

 

• Koła terroru, 1958
• Legion potępieńców, 1953
• Towarzysze broni, 1960
• Batalion marszowy, 1962
• Gestapo, 1963
• Monte Cassino, 1963
• Zlikwidować Paryż, 1967
• Generał SS, 1969
• Królestwo Piekieł: Powstanie Warszawskie, 1971
• Widziałem, jak umierają, 1976
• Krwawa droga do śmierci, 1977
• Sąd wojenny, 1979
• Więzienie NKWD, 1981
• Komisarz, 1985

 

Dodano dnia: 01.04.2009